Zonsopgang in Alishan
Ons hotel staat in het Alishan National recreation park. Het park grenst aan een prachtig natuurgebied in centraal Taiwan. Het omvat een gebied van 415 km², de hoogte start op 300m en loopt op naar 2600m. Alishan staat bekend om de thee die er op de hellingen wordt verbouwd. Maar de diversiteit van het landschap betekent ook dat er een zeer gevarieerde flora en fauna is. Je kunt er mooie wandelingen maken. De temperatuur varieert naar seizoen en hoogte. In de zomer is het 14-24°C (hoog-laag), in de winter is het 5-16°C gemiddeld.
Vanochtend zijn we heel vroeg opgestaan (3 uur) om op tijd bij het treintje te zijn waarmee we hoger de bergen in gingen om de zonsopgang te kunnen zien. Deze spoorlijn 'Älishan Forest Railway' is in het verleden door de japanners aangelegd om ceder hout te vervoeren wat ze in Japan gebruikten voor de bouw van tempels. Het was erg vroeg, maar in het hotel was het een drukte van belang. Het treintje rijdt naar een hoogte van ongeveer 2400 meter en zat bommetjevol! Boven is het natuurlijk ook stampol en een man staat daar ongeveer30 minuten aan een stuk een verhaal af te steken waar wij geen belang bij hadden. Onze gids wist gelukkig een andere plaatst , de oud plek van voor de verwoesting door de tyfoon. Daar hebben we de zonsopgang mooi kunnen volgen in een iets rustiger omgeving. De opgang gaat trouwens snel binnen een minuut komt de zon te voorschijn. Na de zonsopgang zijn we weer met het treintje naar beneden gegaan (sommige mensen doen dit lopend) en hebben we ontbeten in één van de retaurants omdat dit hotel geen ontbijt serveert. We hebben lekker ontbeten zijn toen terug geaan naar het hotel voor een kort slaapje en daarna zijn we vertrokken richting Tainan.
Sun Moon Lake en de reis naar Alishan
De dag aan het meer begint stralend (zon 33 graden). Pirma weer voor een boottochtje op dit hooggelegen meer. Eigenlijk zijn het twee meren die door het gebruik als stuwmeer aan elkaar gekoppeld zijn. Vandaar ook de naam (eigelijk dus 2) Sun en Moon. Het is een toeristische trekpleister van jewelste. Zo'n 7 miljoen mensen bezoeken jaarlijks deze omgeving die als een van de mooiste van Taiwan bekend staat. Rondom het meer bevinden zich 3 dorpen die met elkaar verbonden zijn door bootjes die af en aan varen. In zo'n a10 min. varen we vanaf ons hotel (de eigenaar is ook de bezitter van niet minder dan 10 boten) naar de overkant. Hier beklimmen we een trap totdat we bovenaan bij een tempel komen vanwaar je schitterend overzicht hebt over het meer. Hier is het erg druk vooralbij de steen waar veel , met name chinese touristen, willen staan om op de foto te komen. Het gebeurd regelmatig dat touristen daar met elkaar aan het vechten zijn. Vandaar dat de steen lokaal de 'fighting rock' wordt genoemd. Vanhier gaan we met een ander boot naar het derde dorp waar zgn. aborigionals wonen . Dit zijn de oorspronkelijke bewoners van dit gebied. We kijken heir rond en worden getrakteerd op oorspronkelijke muziek en dans. Rond twaalf uur verlaten we dit prachtige gebied om op weg te gaan naar onze volgende bestemming Alisun. Henry heeft echter eerst voor nog wat creatiefs gezorgd. We gaan proberen een pot uit klei te maken. Als professionals dan doen lijkt het zo makkelijk. het zelf maken is echter heel lastig. Als je het wilt weten vraag aan de kids. Na een pitstop bij de 7eleven (winkel annex luchroom) gaan we op weg naar Alishan. Een rit van ruim 2 uur. Henry heeft van tevoren gecheckt of de route te doen was een heeft hierop een bevestiging gekregen. Achteraf bleekdat dee informatie wel wat rooskleurig was. Sommige stukken van de weg zijn door de laatste Tyfoon zo aangetast dat er met men en macht gewerkt wordt om de weg weer berijdbaar te krijgen. Sommige gedeeltes zijn zo slecht dat je er beter met een Landrover langs kunt gaan. Die hadden we niet zodat het zo af en toe billenknijpen was of we het wel zouden halen. We kwamen steeds hoger en hoger en via het hoogste punt 2600 meter ging het richting Alishan dat op ruim 2000 meter ligt (temp. 17 graden). Vlak bij Alishan in het nationaal park stuiten we nog op twee families Formosa apen die hier hun habitat hebben. Een apart gezicht de apen vrij en wij in de kooi. Ons hotel voor vannacht ligt samen met een handvol andere hotels in het nationaal park. We zijn mooi op tijd en kunnen dus even relaxen en de nodige dingen doen (whatts apps enz.) voordat we op zoek gaan naar local food. De ene tent belooft nog niet orgineler te zijn dan de ander. Uiteindelijk maken we een keus en bestellen allemaal een gerecht voor ons gezamelijk diner. Dan terug naar het hotel en op bed omdat we er morgen onwijs vroeg (3 uur volgens Anouk lijkt het een bootcamp) uit moeten om op tijd te zijn voor de zonsopgang.
Zhonghua Lugang historisch gebied en reis naar Sun Moon Lake
Vandaag starten wij onze rondrit door Taiwan. Vanuit de hoofdstad Taipei vertrekken we in zuidelijke richting voor een autoritje van 3 uur. Bij het uitchecken uit het Comos hotel lopen we nog een ander nederlands echtpaar tegen het lijf dat net een vakantie van 3 weken erop heeft zitten. Hun adoptie papieren liggen al een jaar in Taiwan maar de gemiddelde wachttijd is 2,5 jaar dat wordt dus nog even wachten. Over de reis zelf valt niet veel te vertellen omdat deze voornamelijk over goede tolwegen voert. Na twee uur rijden stoppen we bij een parkeerplaats. Deze was prima de luxe voor elkaar en uitermate schoon. Kunnen we in nederland een voorbeeld aan nemen. Aan het einde van de reis stopten we bij het Zhonghua Lugang historich museum. Hier is aan de hand van het huis en de eigendommen van de fam. Koo te volgen hoe de histrische ontwikkeling van Taiwan zo'n 100 jaar geleden was. Aan het eind van de toer hebben we met schoolkinderen nog oude spelletjes gedaan (hoepelen, stellopen en tollen). De lunch voor vandaag bestond uit een broodje papao (vers gestoomd) en drinken in een lokale luchroom dat grenst aan de historische gebouwen. Toen wij daar waren was de kunst academie net bezig in opdracht van de overheid foto's te maken van Taiwnese dames in traditionele klederdracht. Wat is er dan mooier dat je dan ook een aantal buitenlanders op de plaat hebt staan en zo kwam het dat de twee oudsten van het gezelschap officieel op de foto kwamen te staan. Na de luch hebben we nog een oude tempel bezocht en een straatje dat steeds nauwer werd als je er verder in loopt. Een geinige belevenis.
Hierna vertrokken we in oostelijke richting naar Sun Moon lake dat op 300 meter hoogte ligt. Het was nog de bedoeling om in een oude papierfabriek waar het papier nog met de hand wordt gemaakt een persoonlijk souvenier te maken maar we waren te laat dus dat ging niet door. Het begon al schemerig te worden toen we bij het hotel aankwamen. Snel inchecken en nog even een rondje lopen rond het meer. Ons diner bestond uit eten uit de omgeving aangevuld met patat het smaakte prima. Einde van een lange mooie dag zonder het voorseplde onweer.
City toer en Noordkust
Na ons uitstapje naar de nachtmarkt zijn we vandaag een aantal zaken gaan bekijken in Taipei. De trip begon met het Grand Hotel, dat na de Japanse bezetting is gebouwd om de gasten van de regering een onderdak te bieden. Het ligt opeen heuvelen beschikt over ruim 500 kamers (je zult maar moeten stofzuigen). In dit hotel heeft Kim 5 jaar geleden voor het eerst haar familie ontmoet. Hierna zijn we naar het wisselen van de wacht gegaan in het militaire discrict in Taipei. Vroeger was dit een Japanse tempel maar na de oorlog is er een officieel militair gebouw van gemaakt. Om de beurt wordt de wacht gehouden door de verschillende krijgs onderdelen en elk uur worden met een ceremonie de beide wachten vervangen. De wisseling verloopt met militaire precisie maar het lijkt ons geen pretje om met dit warme weer een uur lang op wacht te staan. Volgens onze gids vinden de militairen het een eer en zijn ze zeer in trek bij de dames. Hierna zijn we naar het gedenk huis van Chiang Kai-Check gereden. Onderweg nog even bij het regeringsgebouw langs wat in westerse stijl is opgetrokken. Het memorial staat samen met het nationaal concertgebouw en theater op een groot terrein. In het weekend is dit een populaire plek voor families om naar toe te gaan. Chiang Kai-Check wordt door de Taiwanezen nog steeds op handen gedragen en er wordt met veel respect over hem gesproken. Na de historie uit het verleden naar een stukje historie in het heden de 101. Dit is een gebouw van ruim 500 meter hoog met 8 secties van 8 verdiepingen. (8 is het geluksgetal in Taiwan). Met de snelle lift (800 meter per minuut) ben je in een oogwenk boven en hebben we een prachtig uitzicht over de stad. Op het buitendek heb je nog een beter uitzicht alleen is het jammer dat er slechts een gedeelte open is door de harde wind. Na een broodje in het restaurant (Kim natuurlijk een hamburger) rijden we richting het noorden waar een aparte kustlijn te vinden is. De kustlijn bestaat uit zandsteen en door de inwerking van de zee zijn er allelei verschillende vormen onstaan. De Taiwanezen hebben er een heel park (Yelu Geopark) van gemaakt en elke sculptuur heeft een naam gekregen waar hij oplijkt. Zo kun je daar de volgende namen tegen komen: Mushroom, Parrot, Queens head, Whale, Elelephant enz. heel apart. Hierna vonden we het wel welletjes en heeft Henry ons terug gebracht naar het hotel. Nog even een hapje eten en de log bijwerken en dan is het zo langzamerhand weer tijd om de oogjes dicht te doen. Morgen gaan we echt op reis zoals ons schema zegt. Waar we dan terecht komen lezen jullie dan.
Het vervolg
Na het uitstappen in Honk Kong moesten we tempo maken om de aansluitende vlucht te halen. We begonnen hoe kan het ook anders met een veligheidscheck en het boarden in het vliegtuig. Volgens ons was het een spiksplinter nieuwe met touchscreens als bediening op de schermen. Dit werkt nog beter dan de knoppen bediening in het andere toestel. Leuk was ook dat je met een camera onder het toestel het neuswiel in de gaten kunt houden. Het lijkt net een computer animatie. Na geland te zijn naar de emigratiedienst en ja hoor weer in de rij (net een ander vliegtuig geland met studenten). De meneer die ons hielp was uiterst vrienddelijk en had zelfs in de gaten dan Kim en Anouk wel eens in Taiwan geboren zouden kunnen zijn. Een mooi begin voor dit land. Vervolgens naar de bagage. Die van ons lag haast als enigste op de band dus dat was een makkie. Na de douane (nee niks aan te geven) liepen we regelrecht onze gids voor de rondreis Henry tegen het lijf. Hij had een mooi bord gemaakt dus het herkennen was een fluitje van eencent. Nog even 45 minuten met het busje en we konden om 12 uur inchecken bij het hotel. Eerst leek het erop dat we lang moesten wachten (tot 3 uur) voordat we op de kamer konden. Het hotel persooneel had zeker goed in de gaten dat we aan een douche toe waren en binnen drie kwartier konden we onder de douche. Hierna zijn we even de stad in geweest om te neuzen, koffie te drinken en bij de 7eleven drinken te kopen voor de avond. Via de computer nog even de mail gecontroleerd en wat we hoopten is waar Anouk is geslaagd voor haar examen wat een mooi begin van de reis!! Om half zes haalde Henry ons op voor het avondeten. Het werd een mongoolse bbq. De manier van eten bereiden komt overeen met het op de plaat klaar maken van chinees eten. (typan). Regelmatig kwamen grote groepen het restaurant binnen een goed teken en het klopte het eten was prima. Als afsluiting van de dag zijn we nog naar de nachtmarkt geweest. Wat een boel mensen nog op straat in de avond. Na een rondje rondslenteren vonden we het genoeg voor vandaag en zijn we terug gegaan naar het hotel voor een goede nachtrust. Morgen ochtend gaat het avontuur verder met o.a. een citytrip door Taipei.
It giet oan.
Vandaag gaat het dan echt beginnen. Eerst de kinderen naar school brengen en dan op stap naar Schiphol. Onderweg natuurlijk de Ketelbrug open maar dat mag de pret niet drukken. We hebben tijd genoeg en de boardingkaarten zijn al binnen. Parkeren levert ook al geen problemen op omdat dat van te voren ook al geregeld was (leve Internet!). Rond half twaalf zijn we bij de balie waar we dachten even snel onze bagage te droppen maar dat pakte wat anders uit. Er zijn altijd mensen die weer afwijkende spullen mee willen nemen en dan sta je dus rustig 45 min. te wachten. Door de paspoort controle was ook een leuke. Kim en Ineke konden met de nieuwe proef meedoen om zelf het paspoort te scannen (reuze handig en snel) maar helaas Anouk is nog te jong (<18) en dus moest die samen met Han (solidair) in de rij. Wat nog wel vaker zal voorkomen op deze reis. Na de paspoorten een kop koffie gedronken met een eigengemaakt broodje en toen was er nog wat tijd over voor winkeltjes kijken. De dames hadden een misrekeing gemaakt want die dachten dat we nog uitgebreid konden shoppen op Schiphol plaza, dat zit echt voor de paspoort controle. Voor de gate stonden we alweer in de rij nu voor de veiligheidscontrole. Menig scherp voorwerp of eten en drinken werd er door de bewaking uitgevist. Wij hadden ons huiswerk goed gedaan en kwamen er zonder kleerscheuren doorheen. Vervolgens in de rij ( de laatste keer deze dag) om in te stappen. Het instappen van zo'n Jumbo is toch een hele gebeurtenis. Opeens zetten zo'n 300 mensen zich in beweging om het vliegtuig in te gaan naar plaatsen die al lang toegewezen zijn. Wat heeft het dus voor zin om zo'n haast te maken? We hadden 2 aan 2 plaatsen bij het raam. De dames kregen gezelschap van een jongen die even naar de Filipijnen ging om vrienden te bezoeken en wij kregen een Filipijnse dame uit Assen naast ons die vooruitlopend op de vakantie van de kinderen op familiebezoek ging. We vertrokken ruim een half uur te laat en arriveerden ongeveer een kwartier na schema ( 1 uur nederlandse tijd) in Hong Kong. Afgezien van wat turbulentie boven Azië was het een prima vlucht. Veel geslapen hebben we niet maar de hoeveelheid films en niet te vergeten de spelletjes (Ineke) maakte dat we ons niet hebben verveeld op deze lange zit. Het vervolg van de reis staat bij 27 juni.
De laatste loodjes thuis
