Vandaag gaan we weer noorderlijker om uiteindelijk in de buurt van Yilan terecht te komen. Voordat het zover is verkennen we uitgebreid de natuur in het Taroko George net hoort bij het gelijknamige nationale park. Het park ligt aan de oostkust van Taiwan en omvat een gebied van 92,000 hectaren. Taroko Gorge is de populairste attractie van Taiwan dat is te merken ook want Henri kan niet eens zijn bus ergens parkeren. Wij stappen daarom uit om zelfstandig een eerste gedeelte te voet te verkennen (het hele traject is 9 kilometer en duurt dus een hele dag). Over een afstand van twintig kilometer gaat het landschap van zeeniveau over in het hoogste gebergte van het land. Die bergen zorgen voor een natuurlijke afscheiding tussen Taroko en de rest van het land. De marmeren kloof is een overblijfsel van het onstaan van Taiwan. Het land ontstond vier miljoen jaar geleden door een botsing van de Filipijnse plaat met de Euro-Aziatische plaat. Door de hoge temperatuur, en de druk die dit met zich meebracht, werd op sommige plekken het originele gesteente omgetoverd in marmer.

Dat zie je bij de Taroko Gorge. De negentien kilometer lange Liwu Rivier snijdt zich daar in de berg. Waardoor een bijna perfecte kloof is ontstaan met loodrechte wanden. In deze wanden zijn ook zwaluwnesten te vinden. Op een gedeelte van de rout komen regelmatig nog rotsstukken naar beneden reden om bezoekers een gratis veilighiedshelm aan te bieden. Erg verstandig en het lijkt nog stoer ook! Zigzagweggetjes voeren ons door de bergen. Onder tunnels door en over spectaculaire bruggen langs het groen. Een van deze tunnels was de tunnel met de 9 bochten. Niet dat het er exact negen waren maar in Taiwan schijnt het de gewoonte te zijn om 9 te gebruiken als het er veel zijn. de tunnel heeft het laatste natuur geweld niet overleefd 9op diverse plaatsten ingestord) en is een aantal jaren buiten gebruik gesteld. Nadat vorig jaar twee toeristen zijn omgekomen is de tunnel tot verboden gebiedverklaard.De Hsiangte Tempel is de laatste attractie die we bekijken in dit gebied. Het weer drijgt om te slaan, tijd om onze biezen te pakken. Deze tempel is gebouwd op een klif en vernoemd naar een boeddhistische monnik. De monnik kwam hier om te bidden voor de bouwvakkers die de Central Cross Island Highway bouwden. Deze snelweg verbindt de oostkust met de westkust van Taiwan. De gebeden van de monnik zijn niet verhoord. Meer dan 400 mensen lieten het leven tijdens de bouw. Naast de tempel staat een pagode. Vanaf de top heb je uitzicht over het nabijgelegen dorp en het park.

Overigens is de mooiste wandeltochten in het gebied de Shakadang Trail. Vernoemd naar de rivier die dit pad volgt. Oorspronkelijk stond het bekend als het Geheime Vallei Pad. Ruim veertig jaar geleden werd de route ontdekt door een groep jongeren. Het pad loopt over kliffen langs de heldere rivier. Als je deze route wilt lopen heb je minimaal een dag nodig en moet je allerlei vergunningen hebben.

Na al dit kijken en bewegen hebben wel trek gekregen. Het wordt een uitgebreide luch (zeg maar diner) die er voor zorgt dat we 's avonds niet nog een keer aan het warm maal naar binnen werken. Ons hotel ligt op een heuvel en is een leisure hotel voor families. In het begin van de avond gaan we naar het plein bij de receptie om mee te doen aan het avondprogramma. Het lijkt wel een RCN camping. Achter een volgens kijken we naar de poppenkast, is er een wedstrijd tollen, wordt er vuurwerk afgestoken om de geesten goed te stemmen, maken we rijstballetjes die later gekookt worden in water met caramel en schrijven we goede wensen op balonnen die later de lucht in gaan. Als de balonnen de lucht in zijn komt Henri nog met een verassing. Hij heeft vuurwerk gekocht om te vieren dat onze reis goed is verlopen. Toch wel apart dat het zomaar kan. Is het slapen geblazen.