De laatste etappe - terug naar Taipei
Tegen half elf komt Henri ons ophalen (hij heeft deze nacht bij zijn prinses geslapen) en rijden we naar het National Center for Traditional Arts. Hier bezoeken we een tentoonstelling over het jaar van de Dragon en de Phoenix. De draak is een reptiel en de Phoenix is een mythologische vogel gezamenlijk vormen zij de Ying en de Yang. In detail worden er allerlei voorwerpen getoond waarop afbeeldingen van deze twee figuren te vinden zijn. Als je alles wilt lezen en begrijpen ben je wel de hele dag bezig. Dit doen we niet Henri pikt er zo af en toe wat ui om uit te leggen. Eenmaal weer buiten gaan we naar de Folk Art boulevard waar in verschillende kleine winkeltjes wordt getoond welke ambachten er vroeger werden uitgeoefend. Voordat we echter de kans krijgen om de winkels te bezoeken lopen we tegen een straat voorstelling op van verklede jongeren hun eigen gemaakt verhaal vertellen. Dan toch maar een rondje maken door de winkels met ambachten. In sommigen kun je zelf ook aan de slag om bijv. sieraden te maken of een papieren molentje. Wij lkijken alleen en we laten ons overhalen om een houten tol te kopen voor de kinderen. Benieuwd of het hun gaat lukken. Verder bevindt zich op het terrein de eerste Tempel (Boedha) die door de regering is gebouwd de Wengchang Tempel. In het voorjaar wordt deze tempel door veel studenten bezocht die hier hun wensen kenbaar maken en offeren om maar goede studie resultaten te halen, iets wat in andere tempels overigens ook gebeurd.
Het laatste stukje van onze rondreis lijkt een peulenschil te worden. Even door de Hsuehshan Tunnel (Snow Mountain Tunnel) van 13 km , een van de 5 langste tunnels in de wereld en hoep dan zijn we weer in het Cosmos Hotel was het idee. Helaas heel veel Taiwanezen keren terug van het weekend en het wordt dus file rijden zo gaat dat als je weer in de grote stad komt.. Zelfs als de weg in de tunnel vrij is gaat het nog meteen slakkengang omdat je tegen je gevoel omhoog rijdt en de bestuurders dan blijkbaar niet gas durfen in trappen. Uiteindelijk arriveren we rond 5 uur weer in Taipei dit gedeeltevan de vakantie zit erop. Volgende week gaan we met Anouk en Kim op familie bezoek. We hebben veel gezien en gehoord. Af en toe zullen we deze log nog eens na moeten omons geheugen op te frissen.Alles bij elkaar een prachtige rondreis perfect georganiseerd door onze steun en toeverlaat Henri.We hadden het voor geen goud willen missen. En tot slot: Lieve volgers bedankt voor jullie reacties !!
Nog meer natuur en overnachten op het platteland
Vandaag gaan we weer noorderlijker om uiteindelijk in de buurt van Yilan terecht te komen. Voordat het zover is verkennen we uitgebreid de natuur in het Taroko George net hoort bij het gelijknamige nationale park. Het park ligt aan de oostkust van Taiwan en omvat een gebied van 92,000 hectaren. Taroko Gorge is de populairste attractie van Taiwan dat is te merken ook want Henri kan niet eens zijn bus ergens parkeren. Wij stappen daarom uit om zelfstandig een eerste gedeelte te voet te verkennen (het hele traject is 9 kilometer en duurt dus een hele dag). Over een afstand van twintig kilometer gaat het landschap van zeeniveau over in het hoogste gebergte van het land. Die bergen zorgen voor een natuurlijke afscheiding tussen Taroko en de rest van het land. De marmeren kloof is een overblijfsel van het onstaan van Taiwan. Het land ontstond vier miljoen jaar geleden door een botsing van de Filipijnse plaat met de Euro-Aziatische plaat. Door de hoge temperatuur, en de druk die dit met zich meebracht, werd op sommige plekken het originele gesteente omgetoverd in marmer.
Dat zie je bij de Taroko Gorge. De negentien kilometer lange Liwu Rivier snijdt zich daar in de berg. Waardoor een bijna perfecte kloof is ontstaan met loodrechte wanden. In deze wanden zijn ook zwaluwnesten te vinden. Op een gedeelte van de rout komen regelmatig nog rotsstukken naar beneden reden om bezoekers een gratis veilighiedshelm aan te bieden. Erg verstandig en het lijkt nog stoer ook! Zigzagweggetjes voeren ons door de bergen. Onder tunnels door en over spectaculaire bruggen langs het groen. Een van deze tunnels was de tunnel met de 9 bochten. Niet dat het er exact negen waren maar in Taiwan schijnt het de gewoonte te zijn om 9 te gebruiken als het er veel zijn. de tunnel heeft het laatste natuur geweld niet overleefd 9op diverse plaatsten ingestord) en is een aantal jaren buiten gebruik gesteld. Nadat vorig jaar twee toeristen zijn omgekomen is de tunnel tot verboden gebiedverklaard.De Hsiangte Tempel is de laatste attractie die we bekijken in dit gebied. Het weer drijgt om te slaan, tijd om onze biezen te pakken. Deze tempel is gebouwd op een klif en vernoemd naar een boeddhistische monnik. De monnik kwam hier om te bidden voor de bouwvakkers die de Central Cross Island Highway bouwden. Deze snelweg verbindt de oostkust met de westkust van Taiwan. De gebeden van de monnik zijn niet verhoord. Meer dan 400 mensen lieten het leven tijdens de bouw. Naast de tempel staat een pagode. Vanaf de top heb je uitzicht over het nabijgelegen dorp en het park.
Overigens is de mooiste wandeltochten in het gebied de Shakadang Trail. Vernoemd naar de rivier die dit pad volgt. Oorspronkelijk stond het bekend als het Geheime Vallei Pad. Ruim veertig jaar geleden werd de route ontdekt door een groep jongeren. Het pad loopt over kliffen langs de heldere rivier. Als je deze route wilt lopen heb je minimaal een dag nodig en moet je allerlei vergunningen hebben.
Na al dit kijken en bewegen hebben wel trek gekregen. Het wordt een uitgebreide luch (zeg maar diner) die er voor zorgt dat we 's avonds niet nog een keer aan het warm maal naar binnen werken. Ons hotel ligt op een heuvel en is een leisure hotel voor families. In het begin van de avond gaan we naar het plein bij de receptie om mee te doen aan het avondprogramma. Het lijkt wel een RCN camping. Achter een volgens kijken we naar de poppenkast, is er een wedstrijd tollen, wordt er vuurwerk afgestoken om de geesten goed te stemmen, maken we rijstballetjes die later gekookt worden in water met caramel en schrijven we goede wensen op balonnen die later de lucht in gaan. Als de balonnen de lucht in zijn komt Henri nog met een verassing. Hij heeft vuurwerk gekocht om te vieren dat onze reis goed is verlopen. Toch wel apart dat het zomaar kan. Is het slapen geblazen.
Mooie route langs de oostkust naar Hualien
Vandaag hebben we een etappe van 200 km voor de boeg maar gelukkig wel langs de mooie oostkust. Vergeleken bij de westkust is de natuur hier mooier en zitten we nog in het tropische gedeelte. Dat is ook te merken aan de vele fietsers die we hier tegen komen. Lijkt ons een hele uitdaging om hier rond te fietsen in deze warmte tussen al het verkeer door. Henri vertrouwd ons toe dat hij dit wil gaan doen als hij met pensioen gaat (in Taiwan nog steeds met 60), Han heeft wel zin om mee te gaan maar misschien is het dan al te laat.
Onze eerste stop is bij een gedeelte van de kust waar door het schuiven van de aardkorst in de loop der jaren verschillende lagen gesteente over elkaar geschoven zijn. Een facinerend gezicht. Helaas lukt het ons niet allemaal om bij de zee te komen omdat we niet echt op een klauter partij gerekend hadden en op slipper lopen. Tip van de week voor onze gids. Daarna rijden we door naar het Sansiantai Eiland. Dit eiland is met de kust verbonden door een brug met 9 bogen met gemiddeld 30 traptreden. Heen en weer naar het eiland is dus gelijk aan een flink rondje sportschool. Op het plein voor het natuurpark, want zoiets kun je Taiwan alleen zien in een officieel park, staat een dame van een aboriginal stam de hele dag in de brandende zon te zingen in haar eigen taal. Je moet het er maar voor over hebben. De beloning voor onze inspanning is een heerlijk (Italiaans) ijsje. Hiermee kunnen we het voorlopig wel weer uithouden. Verderop langs de route stoppen we bij de 'Water running up'. Dit is een waterstroom die ogenschijnlijk tegen de zwaartekracht omhoog loopt. In werkelijkheid is het puur gezichtsbedrog. Hier komen we een chinees meisje tegen die spontaan engels tegen ons begint te spreken. Een aparte ervaring. Lijkt erop dat zij door haar ouders nu al naar aparte Engelse les wordt gestuurd om het maar goed te leren. Onze volgende stop is bij de 'Moon cave' en maanvormig meertje onder een spelonk. Met een bootje varen we in de kloof heen en weer en zien vele vleermuizen in hun karakteristieke houdeing in de grot hangen. Daarna is het zaak om zo snel mogelijk richting Hualien te gaan omdat we op tijd bij de dansshow van de'Aborigines' moeten zijn. late blijkt waarom Henri zo'n hasst had om ons op de eerste rij te krijgen. Han werd onderdeel van de voorstelling en kreeg een nieuwe 'vrouw' in zijn maag gespiltst. We hebben ons prima vermaakt en genoten van de voorstelling.Bij terugkomst in nederland is de 'trouwfoto' te bewonderen. Met de aankomst in het mooie China Trus Hotel komt er een eind aan eenlange reisdag die we echter afsluiten met een pizza buffet bij de Pizza Hut een regelrechte topper.
Weer op naar het Noorden
Na twee dagen in het zuiden gaan we vandaag weer richting het Noorden. Voordat we gaan nemen we nog even een kijkje op het strand in de baai. Onze reis gaat eerst een gedeelte terug op weg 26 naar Checheng dan slaan we af richting het Oosten. Dit is niet de snelste route maar volgens Henri wel de mooiste. Omdat de weg smal is mogen er geen bussen en vrachtwagens komen dus leker rustig. Onderweg komen we voorbij de MuDan(Peony) stuwdam. Het stuwmeer is halverwege de 90er jaren aangelegd. Het is niet heel groot maar vormt een belangrijke schakel in de water voorziening in het zuiden. Uiteindelijk komen we bij snelweg 9 uit die ons naar de kust voert. De luch komt weer van de 7eleven en om 3 uur arriveren we bij de Chulu Ranch. Deze boerderij is omgevormd tot kijk- en doe boederij. We lopen bij de verschillende facetten van het boelenleven in Taiwan voorbij en komen tot de conclusie dat het hier toch wel wat anders toe gaat dan in ons op dit punt efficiente Nederland. Verder laten we ons vorstelijk rondrijden in een koets, rijden we paard en gaan in een slee de grashelling of alsof we op wintersport zijn. Leuk !
Hierna rijden we verder naar ons hotel (Dong Tai Hotspring Hotel) in Chipen. Na het inchecken en eten wagen we ons aan de Karaoke. Dit is een heel populaire vrije tijds besteding in Taiwan (heel Azië). Het uitzoeken van de leidjes valt niet altijd mee (Jan Smit en Nick & Simon staan niet op de lijst) maar we slaan ons er kranig doorheen. Vergeleken met een aantal Taiwan singers klinken onze stemmen als engelen. Na deze inspanning is het tijd om te relaxen in de hot springbad. Het bad is een aaneen schakeling van baden met verschillende temperaturen en yet streams. Het eind is het meest spannend als we in baden vanresp. 38, 40 enbijna 42 graden voor de kiezen krijgen. wevoelen ons net kreeften die gekookt worden. Gelukkig is er een bad van 19 graden om af te koelen. Na een uurtje vinden we het wel genoeg en strijken we in de lobby van het hotel neer om onder het genot van een wijntje nog even te internetten.
Een rustig dagje in Kenting
Na al het gereis en de bezoek aan de verschillende bezienswaardigheden is er vandaag tijd om even zonder al te veel moeten door te komen. Eerst in de wasserette van het hotel de was gedraaid. Dat gaat prima en als het nog niet rustgevend genoeg is kun je voor een paar dollar plaats nemen in een massage stoel. Dan te voet richting stad (dorp). De (kleine) dames willen natuurlijk even proberen een jurkje te scoren en Ineke wil nog een bijzondere anzicht kaart naar school sturen. Blijkbaar is lopen voor blanken in dit land een uitzondering want we worden talloze keren door taxi's gevraagd of we niet in de zuto plaats willen nemen. Nee dank u we zitten al genoeg tussen de wielen. De anzichtkaart is gauw gevonden. De jurk is een lastiger verhaal omdat de maatvoering van de kleding hier toch wat anders is dan in Nederland. De tas blijft dus leeg. Later in Taipei nog maar eens proberen. Als we tussen de middag wat zitten te eten merken we wat een tropisch buitje is. Van het ene op het andere moment valt het water met bakken uit de lucht. Wij zitten lekker binnen maar diverse winkeliers moet gauw hun rolluiken laten zakken anders wordt het winkel waar nat.
Aan het eind van de middag hebben we met Henry afgesproken om nog een aantal dingen te gaan doen. Eerst moet de anzichtkaart op de post. Dat gaat nog op de voor ons ouderwetse manier. Naar het postkantoor laten wegen en postzegels kopen. Er moeten er zoveel op dat er zelfs één aan de voorkant komt. Daarna even een Taiwan SIM kaart kopen voor volgende week. Dat even valt tegen. Dachten we altijd dat Nederland last was hier kunnen ze er ook wat van. Paspoort is niet genoeg er moet een tweede legitimatie bij. Gelukkig heeft Han zijn rijbewijs bij zich anders was het feest niet door gegaan. Na deze huishoudelijke zaken spoeden weonsnaar de go-kart baan. Gisteren was het er niet van gekomen (met rokjes rijden is niet zo handig). De streek waarin we ziten stikt van deze kart banen en het leuke is natuurlijk dat je dit buiten kunt doen tegen een heel schappelijk prijs. Binnen een mum van tijd zitten we in de kart en rijden onze rondjes op het circuit. Gaaf, alleen het sturen kost zoveel kracht dat Kim nog dagen spierpijn heeft.
Na deze sportieve uitspatting nog even in de omgeving rondneuzen. Henry laat ons de diverse stadspoorten zien van Henchune Ancient Town en nog een gedeelte van de stadsmuur. Dat is bijzonder omdat deze bij de meeste steden al weer verdwenen zijn. Bij de Oost poort komen we nog een bouwsel tegen dat elk jaar gebruikt wordt om een wedstrijd te houden ter nagedachtenis aan de mensen die overleden zijn. Uiteindelijk zo hebben we begrepen gaat het erom welk team het snelst boven is. Raar genoeg kun je hiermee veel geld of een auto winnen. Wat heeft dat met herdenken te maken? Verder bezoeken we nog een natuurpark waar spontaan gas de grond uit komt en dus eeuwig (daar heb je het weer) brand. Wonderbaarlijk om te zien. Dat geldt ook voor de mensen die zich niets van de waarschuwingen en verboden aantrekken en gewoon tussen het vuur gaan zitten om eten klaar te maken !! Wij eten vanavond echte hamburgers in een klein restaurant. Dit restaurant (The Surf Shak) annex B&B wordt gerund door een Taiwnese dame die getrouwd is met een Canadees (vandaar de burgers) en een aantal jaren daar heeft gewoond. Wat smaakt dit anders dan bij de M. Ondertussen is het behoorlijk aan het regenen. Ons bezoek aan de nachtmarkt (om het af te leren) vergeten we dan ook gauw. Morgen is er weer en dag.
Op naar het zuiden
Deze dag beginnen we relaxed. Eerst lekker ontbijten waarbij de service van het hotel eruit springt (speciaal voor ons kaas en gebakken eieren). Dan een duikje in het zwembad en tegen 11 uur op weg naar het zuiden en rit van ongeveer 3 uur. We nemen de kustroute omdat we dan geen last hebben van vrachtverkeer en bussen. Halverwege stoppen we bij een rustpunt met uitzicht op de straat van Taiwan. Een mevr. verkoopt vers fruit. en de mango, annanas en watermeloen hebben nog nooit zo lekker gesmaakt als hier. In het zuiden komen we in de vakantiestreek van Taiwan terecht. Dat is te merken want het is er druk. We gaan 2 nachten doorbrengen in de Waterspace Accomodation in Kenting. Het zijn kamers ondergronds bij een groot indoor zwembad wel even wennen na alle luxe van de vorige hotels. Dit komplex grenst aan een groot vakantie resort waarvan we de faciliteiten kunnen gebruiken. bijv. om eens even de was te doen.
Om een uur of 4 stappen we weer in het busje om een bezoek te brengen aan het Sheding National Park. Het wordt weer trapjes lopen maar wat is het mooi! Het park laat zee flora en -fauna in hun ongerepte staat zien aan de bezoekers. Het eerste gedeelte van het park bestaat uit verschillende wandelroutes en vogelspotpunten. Vanuit hier kun je de grotere trekvogels waarnemen die in Kenting een tussenstop maken tijdens hun trek. De beste tijd hiervoor is Oktober. Verder naar het zuiden is het park in de oorspronkelijke staat gelaten, dit geeft bezoekers die voldoende tijd en enrgie hebben de mogelijkheid om deze laag beboste gebieden te bekijken in een ongerepte staat. Na een rondwandeling van ongeveer 1,5 uur over de trapjes en door spelonken vinden we het wel weer welletjes en gaan we richting het Eluanbi Lighthouse (vuurtoren). Onderweg kijken we nog even bij een snorkelaars in opleiding. Een sport die hier populair is.
De 21-meterhoge Eluanbi vuurtoren is een van de meest indrukwekkende vuurtorens in Taiwan en bekend als het hete 'Oost- Aziatische Licht' omdat deze toren het het meeste licht geeft van alle Taiwaneze vuurtorens. Het Eluanbi Lighthouse wordt beheerd door het ministerie van Financen en de Douane. De toren is gebouwd tussen de Pacific Ocean and straat van Taiwan, richting de straat van Luzon. Op de vuurtoren heb je dus een prachtig uitzicht. Toen we het terrein van de vuurtoren verlieten liepen we een stel tegen het lijf die hun trouwfoto's aan het maken waren (dat doen ze hier al een hele tijd voor de trouwerij). Ze kwamen uit 'Hong Kong'. Later blijkt dat het zuiden van Taiwan hiervoor een geliefd plak te zijn. Op onze verdere rit zijn wel minimaal 5 andere foto shoots tegen gekomen. We zijn nog een stuk verder gereden totdat we niet verder konden. Hier ligt een streek van Taiwan waar niemand woont en waar de natuur helemaal zijn gang kan gaan.
De laatste aktiviteiten vandaag zijn eten en een bezoek aan de nachtmarkt. Als eten kiezen we ervoor om Thais te gaan eten (lekker buiten) en de nachtmarkt is toch weer een belevenis op zich. Vanaf het eind van de dag worden de kramen aan beide zijden van de hoofdstraat in orde gebracht om eten en handelswaar aan de man te brengen. Het lijkt het meest op een braderie in de vakantie periode met dit verschil dat het hier elke avond plaatsvindt. Weer of geen weer zoals we de ander dag zullen merken.
Kaohsiung
Voordat we op weg gaan naar Kaohsiung bezoeken we in Tainan nog het Eternal Golden Castle. De mensen hier hebben er een handje van om alles wat lang moet blijven staan eeuwig te noemen. Bij voorbeeld de eeuwige brug en dus ook dit fort want een kasteel is het niet. Vlak voordat de Japanners Taiwan in bezit kregen is dit verdedigingswerk gebouwd, juist om de dreiging van de japanners het hoofd te kunnen bieden. De Qing regering begon met de bouw van dit fort in 1874 en het kwam in 1876 gereed. Het ontwerp is van een franse architekt. De plaats die gekozen was is langs de kust niet ver van het Ford Zeelandia vandaan wat op dat moment al niet goed meer functioneerde. Sterker nog de gebruikte stenen zijn afkomstige van het fort Zeelandia. Van het oorspronkelijke fort is niet veel meer over dan de toegangspoort en de verdedigingswal. De vorm van het fort doet ons denk aan vestingstad Bourtange bij ons in Groningen.
Na dit opwarmertje rijden we in ongeveer een uur naar Kaohsiung de tweede plaats van Taiwam ( ruim 5 miljoen inwoners). In deze stad heeft Kim in het ziekenhuis gelegen toen ze geboren was. Eerst bezoeken we het Chenqing Hu (Crystal lake). Dit is een groot park met een prachtig aanglegd meer (1960). Het is een schakel in de watervoorziening en een toeristische trekpleister. In het park bevind zich het voormalige winterverblijf van Chiang Kai-shek. Rond het meer creerde Chiang ook een ondergronds militair netwerk, dat nu is omgevormd tot een voor het publiek toegankelijk aquarium, het Cheng Ching Lake Exotic Marine Life Museum. De ondergrondse tunnels moesten bescherming bieden tegen een eventuele atoom aanval. In het park vind je ook een brug met negen haakse bochten. Vraag vande dag: Waarom negen haakse bochten? Aan het eind van ons bezoek aan het park gaan we 200 treden via een wnteltrap naar boven in de gerestaureerde Jhongsing Pagoda. Dit uizichtspunt is 43 meter hoog. Boven heb je prachtig uitzicht over Kaohsiung. Het is begin van de middag als we in ons hotel arriveren en een verfrissende duik nemen in het zwembad. Wel je badmuts op want je weet maar nooit.
Tegen het eind van de middag nemen we de boot naar Cijin Island. Dit eiland is de belangrijkste vissershaven van Taiwan. Vroeger was dit eiland nog verbonden met het vaste land maar men heeft hier een tweede toegang tot de haven van Kaohsiung gemaakt.Op het eindalnd is het een drukte van belang. We hebben qua vervoer de keus uit zelf fietsen op een 4 persoons fiets of ons laten vervoeren in een soort riksja. We kiezen voor de eerste optie. Dat valt niet mee in de warmte maar is leuk om te doen. Je moet wel goed opletten want de verkeersregels zijn heel vaag. Veel voorrang geven dus. We fietsen onder begeleiding van Henry naar het beginpunt van de haven. Hier is het een komen en gaan van vracht- en vissersschepen. Het lijkt net een snelweg. Ook kunnen we duidelijk zien dat net zoals in Nederland ze hier last hebben van bodemdaling. Dit gaat men tegen door het maken van groote betonnen 'basaltblokken'. Na terugkeer met de boot zoeken we een geschikte plek om naar de zonsondergang te kijken. We vinden er een op een parkeerplaats boven op een heuvel dicht bij de universiteit. Het wordt de meest indrukwekkende belevenis tot nu toe. De zon zakt langzaam onder achter de horizon en verlicht daarbij op een onwaarschijnlijke wijze de wolkenlucht. Een moment om nooit te vergeten en stil van te worden. Op onze spottersplaats ontmoeten we ook nog een aantal vrienden die met elkaar aan het vakantievieren zijn. Ze komen uit Pingtung de plaats waar Kim haar moeder woont. Tot onze verbazing willen ze met ons op de foto. Dat kan maar eerst moeten ze er achter komen waar we vandaan komen en dat valt niet mee. Leuk contact! Henry laat zijn kaartje achter hopen dat we de foto via die route krijgen.
Na een uitstekende maaltijd in ons hotel maken we ons op voor het toetje voor vandaag. Een rondvaart op de Love River tussen de Wufu Bridge en de Jianguo Bridge. Dit is een overblijfsel van het draken festival en is gestart in 2004. Vroeger was het niet een pretje om op deze rivier te varen omdat veel ongezuiverd water op deze rivier werd geloosd. De afgelopen jaren heeft men veel energie gestoken in het saneren van deze lozingen met als resultaat dat het water nauwelijks meer stinkt. Je kunt het vergelijken meteen rondvaart door de Amsterdamse grachten bij nacht. Leuk om te doen alleen kost het wel moeite om de oogjes open te houden na zo'n dag in dit klimaat.
Van Alishan naar Tainan en een stukje geschiedenis
Om 10 uur vertrekken we met ons gezelschap richting de kust naar Tainan. De weg gaat snel naar beneden en we passeren talloze bussen met dagjes mensen die naar Alishan gaan. Op het moment dat we zover gedaald zijn dat de theeplantages in beeld komen hebben weer geluk. Op de eerste de beste plantage die we zien is een grote groep vrouwen bezig met het oogsten van de theebladeren. Volgens ons een inspannende bezigheid omdat je konstant gebukt staat met een mand op de rug op een ondergrond die ook niet vlak is. Ga er maar aan staan. De eigenaar van de plantage legt ons uit dat het belangrijk is dat de bovenste drie blaadjes van de jonge scheuten van de struik geoogst worden. Per seizoen (winter-zomer of lente-herst) kan er twee keer worden geoogst. Dat is dus vier keer per jaar. Daarna worden de struiken flink teruggesnoeid zodat er weer nieuwe scheuten ontstaan en de struiken niet te hoogt worden. De geoogste bladeren worden op de grond een aantal uren gedroogd voordat ze verder bewerkt worden en er uiteindelijk thee van kan worden gezet. Onderweg hebben we nog gebrobeerd bij een thee winkel thee te proeven maar dat is helaas niet gelukt. Na een aantal uren werd het weer tijd voor een hapje en Henry wist ons over te halen om ons te wagen aan local food. Het werd rijst met kip, groente en op speciaal verzoek melkvis zonder graat. Het ging erin als koek ook Anouk doet dapper mee een hele vooruitgang ten opzichte van ons bezoek 4 jaar geleden. Ook hier hebben we geluk want deeigenaar van het retaurant heeft als hobby een hele thee verzameling. Zo komen we dus toch naog aan het proeven toe. Na het eten snel door rijden naar Tainan de vroegere nummer 1 plaats van Taiwan. Na onze koffers afgezet te hebben in het hotel (wat groot in vergelijking met het vorige) koersen we richting het voormalige fort Zeelandia.Fort Zeelandia was een Nederlands fort dat tussen 1624 en 1634 gebouwd werd door de Verenigde Oostindische Compagnie, bij Anping (Tainan) op het eiland Formosa, nu Taiwan, gedurende haar 38-jarige macht over het westelijke deel van het eiland. Het fort is vernoemd naar het schip waarmee Martinus Sonck in 1624 naar de Pescadores (Penghu) was gekomen. Sonck was de laatste VOC-bevelhebber op de eilandengroep en moest in dat jaar capituleren voor een Chinese overmacht. De Nederlanders dienden Penghu te verlaten, maar mochten zich vestigen op Taiwan. Met Chinese hulp werd het fort op Penghu afgebroken en werd het meeste materiaal naar Taiwan verscheept om te worden gebruikt voor de bouw van Fort Zeelandia.
Het fort was zo gebouwd dat het makkelijk te verdedigen zou zijn bij een belegering. Op 30 april 1661 belegerde generaal Zheng Cheng Gong (door de Nederlanders 'Koxinga' genoemd) uit Ming China (1368-1644) het fort, dat werd verdedigd door 2000 Nederlandse soldaten. Zheng Cheng Gong voerde de aanval uit met de hulp van 400 oorlogsschepen en 25000 manschappen en verraste de aanwezige Nederlandse vloot onder leiding van Jan van der Laan, compleet. Na een belegering van negen maanden en met het verlies van 1600 Nederlanders, gaven de Nederlanders zich op 1 februari 1662 over toen duidelijk werd dat er geen versterking uit Batavia zou komen en bovendien het drinkwater opraakte.
Met het vredesverdrag tussen Koxinga en Nederland op 1 februari 1662 werd de vrede tussen Coxinga en Frederick Coyett, de Nederlandse gouverneur, getekend en daarmee werd het fort en alle goederen en bezitting van de VOC achtergelaten in Fort Zeelandia. Op 9 februari 1662 verliet Frederick Coyett met de laatste Nederlandse manschappen het fort en ging terug naar Batavia.
Later op de dag bezoeken we ook nog Chikkan Tower (de toren van wilden' of ‘toren van de roodharige barbaren) wat een overblijfsel is uit dezelfde tijd maar gelegen was op de vaste kust ten oosten van Ford Zeelandia. Ook dit ford werd veroverd door Koxinga en vanaf die tijd heeft de goeveneur daargewoond. Veel zaken die in het ford te zien zijn kom ook hier weer tegen.
Verder hebben we nog het Tree House bezocht.Dit was een loods die in de ouhei gebruikt werd om goederen op te slaan voor de handel. Nadat ze voor vele jaren leegstond, hebben bomen het gebouw 'overgenomen'.
Na al deze bezoeken en het vroege opstaan was bij ons de pijp leeg. Tij om via de grote M terug te gaan naar het hotel om te geniten van een wel verdiende nacht rust.