Voordat we op weg gaan naar Kaohsiung bezoeken we in Tainan nog het Eternal Golden Castle. De mensen hier hebben er een handje van om alles wat lang moet blijven staan eeuwig te noemen. Bij voorbeeld de eeuwige brug en dus ook dit fort want een kasteel is het niet. Vlak voordat de Japanners Taiwan in bezit kregen is dit verdedigingswerk gebouwd, juist om de dreiging van de japanners het hoofd te kunnen bieden. De Qing regering begon met de bouw van dit fort in 1874 en het kwam in 1876 gereed. Het ontwerp is van een franse architekt. De plaats die gekozen was is langs de kust niet ver van het Ford Zeelandia vandaan wat op dat moment al niet goed meer functioneerde. Sterker nog de gebruikte stenen zijn afkomstige van het fort Zeelandia. Van het oorspronkelijke fort is niet veel meer over dan de toegangspoort en de verdedigingswal. De vorm van het fort doet ons denk aan vestingstad Bourtange bij ons in Groningen.

Na dit opwarmertje rijden we in ongeveer een uur naar Kaohsiung de tweede plaats van Taiwam ( ruim 5 miljoen inwoners). In deze stad heeft Kim in het ziekenhuis gelegen toen ze geboren was. Eerst bezoeken we het Chenqing Hu (Crystal lake). Dit is een groot park met een prachtig aanglegd meer (1960). Het is een schakel in de watervoorziening en een toeristische trekpleister. In het park bevind zich het voormalige winterverblijf van Chiang Kai-shek. Rond het meer creerde Chiang ook een ondergronds militair netwerk, dat nu is omgevormd tot een voor het publiek toegankelijk aquarium, het Cheng Ching Lake Exotic Marine Life Museum. De ondergrondse tunnels moesten bescherming bieden tegen een eventuele atoom aanval. In het park vind je ook een brug met negen haakse bochten. Vraag vande dag: Waarom negen haakse bochten? Aan het eind van ons bezoek aan het park gaan we 200 treden via een wnteltrap naar boven in de gerestaureerde Jhongsing Pagoda. Dit uizichtspunt is 43 meter hoog. Boven heb je prachtig uitzicht over Kaohsiung. Het is begin van de middag als we in ons hotel arriveren en een verfrissende duik nemen in het zwembad. Wel je badmuts op want je weet maar nooit.

Tegen het eind van de middag nemen we de boot naar Cijin Island. Dit eiland is de belangrijkste vissershaven van Taiwan. Vroeger was dit eiland nog verbonden met het vaste land maar men heeft hier een tweede toegang tot de haven van Kaohsiung gemaakt.Op het eindalnd is het een drukte van belang. We hebben qua vervoer de keus uit zelf fietsen op een 4 persoons fiets of ons laten vervoeren in een soort riksja. We kiezen voor de eerste optie. Dat valt niet mee in de warmte maar is leuk om te doen. Je moet wel goed opletten want de verkeersregels zijn heel vaag. Veel voorrang geven dus. We fietsen onder begeleiding van Henry naar het beginpunt van de haven. Hier is het een komen en gaan van vracht- en vissersschepen. Het lijkt net een snelweg. Ook kunnen we duidelijk zien dat net zoals in Nederland ze hier last hebben van bodemdaling. Dit gaat men tegen door het maken van groote betonnen 'basaltblokken'. Na terugkeer met de boot zoeken we een geschikte plek om naar de zonsondergang te kijken. We vinden er een op een parkeerplaats boven op een heuvel dicht bij de universiteit. Het wordt de meest indrukwekkende belevenis tot nu toe. De zon zakt langzaam onder achter de horizon en verlicht daarbij op een onwaarschijnlijke wijze de wolkenlucht. Een moment om nooit te vergeten en stil van te worden. Op onze spottersplaats ontmoeten we ook nog een aantal vrienden die met elkaar aan het vakantievieren zijn. Ze komen uit Pingtung de plaats waar Kim haar moeder woont. Tot onze verbazing willen ze met ons op de foto. Dat kan maar eerst moeten ze er achter komen waar we vandaan komen en dat valt niet mee. Leuk contact! Henry laat zijn kaartje achter hopen dat we de foto via die route krijgen.

Na een uitstekende maaltijd in ons hotel maken we ons op voor het toetje voor vandaag. Een rondvaart op de Love River tussen de Wufu Bridge en de Jianguo Bridge. Dit is een overblijfsel van het draken festival en is gestart in 2004. Vroeger was het niet een pretje om op deze rivier te varen omdat veel ongezuiverd water op deze rivier werd geloosd. De afgelopen jaren heeft men veel energie gestoken in het saneren van deze lozingen met als resultaat dat het water nauwelijks meer stinkt. Je kunt het vergelijken meteen rondvaart door de Amsterdamse grachten bij nacht. Leuk om te doen alleen kost het wel moeite om de oogjes open te houden na zo'n dag in dit klimaat.